Na fanpage’u Partii Libertariańskiej pojawił się wpis sygnowany przez Romana Zaleskiego, któryreprezentuje działający od niedawna portal blogerski ekspedyt.org (120 blogerów, codziennie ok. 30 tekstów). Administracja portalu, która podsumuje dyskusję dotyczącą obrony narodowej, zwróciła się do nas o przedstawienie stanowiska w oparciu o opublikowaną na stronie Partii Libertariańskiej koncepcję obrony cywilnej w postaci projektu ustawy o Gwardii Narodowej.

W planach Partii Libertariańskiej na rok 2013 jest zamieszczenie w programie politycznym projektu ustawy dotyczącej obrony cywilnej na wypadek konfliktów zbrojnych i klęsk żywiołowych. Inspiracją dla pomysłu są rozwiązania funkcjonujące w państwach takich jak Szwajcaria – racjonalne i kontrolowane wyposażenie społeczeństwa w podstawowe środki obrony na wypadek konfliktu oraz umożliwienie odpowiednich szkoleń i treningów w tym zakresie.

Idea

Proponowany system obrony cywilnej nie stanowi elementu obrony narodowej sensu stricto. Oczywiste jest, że na współczesnym polu walki formacje ochotnicze wyposażone wyłącznie w tradycyjną broń palną nie stanowią siły, którą można byłoby wprost wykorzystać. Owszem – część takich formacji może w jakiś sposób wesprzeć siły zbrojne, niemniej nie to jest zasadniczą funkcją proponowanego rozwiązania.

Jaka zatem ma być podstawowa funkcja Gwardii Narodowej? Konflikty zbrojne i klęski żywiołowe zazwyczaj tworzą warunki do rozwoju przestępczości pospolitej wymierzonej w życie, zdrowie lub własność. Zaangażowanie sił państwa w likwidowanie zagrożenia podstawowego skutkuje często pozostawieniem pola dla peryferyjnych band, grup przestępczych i maruderów. Bezbronna ludność cywilna nie posiada w takiej sytuacji żadnych środków obrony przed agresją i najczęściej masowo pada jej ofiarą.

Wyszkolone i powszechnie wyposażone w legalne środki obrony społeczeństwo równoważyć może zagrożenia, którego źródłem są agresywne grupy przestępcze wyposażone w broń legalnie bądź nielegalnie. Przykładem zdarzeń, gdzie takiej równowagi nie było są masowe mordy na polskiej ludności cywilnej dokonywane na Wołyniu. Wydarzeniem na jeszcze większą skalę jest ludobójstwo dokonane w dużej mierze przy użyciu maczet na terenie Rwandy w latach 90-tych ubiegłego wieku.

Dobrze zorganizowana obrona cywilna wpływa również na zwiększenie skuteczności zasadniczych sił zbrojnych, z uwagi na odciążenie ich z części zadań związanych z zapewnieniem porządku publicznego. Jako taka może zatem Gwardia Narodowa stanowić czynnik decydujący o powodzeniu w całym konflikcie.

Zasady systemu

W czasie pokoju ustawa o Gwardii Narodowej wykluczać ma noszenie lub używanie na ulicy broni palnej nabywanej w oparciu o jej przepisy. Jedyną prawną możliwością jej użycia ma być trening na spełniającej wymogi ustawowe strzelnicy.

Broń nabywaną w tym trybie przechowywać będzie można w miejscu zamieszkania w odpowiednim zamknięciu z ewidencjonowaną amunicją. Wyniesienie jej poza miejsce zamieszkania możliwe będzie wyłącznie w drodze na trening strzelecki i z powrotem. Przenoszona broń nie będzie mogła być naładowana amunicją. Wszelkie naruszenia tego trybu tożsame będą z użyciem broni bez zezwolenia. W zakresie tym ustawa czerpać będzie ze wzorców szwajcarskich.

Po ogłoszeniu stanu wojny lub stanu klęski żywiołowej broni będzie można używać do ochrony przed agresją na ludzkie życie, zdrowie lub własność. W takim przypadku zawieszeniu ulegną normy związane ze sposobem przechowywania i zakazem noszenia. Do czasu formalnego zakończenia konfliktu lub odwołania stanu klęski żywiołowej Gwardia Narodowa organizować się będzie mogła w spontaniczne formacje działające w ramach ustawy.

Stosunek do idei powszechnego dostępu do broni

Ruch wolnościowy na całym świecie stoi zazwyczaj dość jednoznacznie na stanowisku powszechnego dostępu społeczeństwa do środków obrony, w tym do broni palnej.

Podjęcie tego tematu w społeczeństwie rozbrojonym wiąże się z określonymi niebezpieczeństwami, w szczególności z brakiem nowszych tradycji w tym zakresie. Przyjęcie rozwiązań wzorowanych na modelu szwajcarskim pozwala na bezpieczne osiągnięcie stanu, w którym dyskusja o dopuszczalności broni palnej toczyć się będzie w społeczeństwie lepiej znającym wynikające z tego korzyści i zagrożenia. W takich warunkach podejmowanie demokratycznych decyzji odbywać się będzie w sposób bardziej odpowiedzialny i bardziej racjonalny.

Promowanie projektu

Nie spodziewamy się szybkiego zjednania dla idei Gwardii Narodowej aktualnych ugrupowań parlamentarnych ani innych znaczących sił politycznych w Polsce. Z tego też powodu nie widzimy korzyści w jego zasadniczej redukcji w stosunku do i tak już dość restrykcyjnie nakreślonego kształtu. Strukturalne wtłoczenie Gwardii Narodowej w siły zbrojne lub siły policyjne grozi wykolejeniem idei projektu, którym jest swobodna obrona cywilna obywateli, w żadnym zaś razie struktury przypominające znane z czasów komunistycznych jednostki ORMO.

Na dzień dzisiejszy naszym celem jest zaprezentowanie spójnej i możliwej do zrealizowania idei oraz gotowego projektu dostosowanego do polskiego systemu prawnego. Rozwiązanie to może zostać wykorzystane w przyszłości przez Partię Libertariańską o ile władze, które zostaną w PL wybrane podzielać będą zdanie o jej zaletach.

Nic nie stoi na przeszkodzie, żeby z pomysłu skorzystały konkurencyjne siły polityczne, które postulują prawo obywateli do samoobrony, bądź zwiększenie polskiego potencjału obronnego. Inicjatywa adresowana jest również do klubów i stowarzyszeń miłośników broni, jeżeli ich członkowie podzielą nasze zdanie w tym zakresie.

Jako, że PL jest organizacją znajdującą się w fazie budowy, projekt ustawy o Gwardii Narodowej pomóc ma jednocześnie w szerszej prezentacji nowej partii. Spełnia zatem także funkcje marketingowe jako projekt relatywnie bardzo medialny.

Współpraca

W pierwszej wersji projektu z pewnością nie unikniemy braków i pomyłek. Projekt będzie dostępny publicznie. Nie traktujemy również przedmiotowego pomysłu jako naszej koniecznie wyłącznej inicjatywy, zapraszamy tym samym zainteresowane podmioty do pytań, krytyki, poprawek, współpracy lub nawet wykorzystania go we własnym zakresie.